สุขมา ณ คราใด พึงเตือนใจให้จดจำ
สุขเปรียบลูกโป่งซ้ำ มีเข็มหนามตามทิ่มแทง
เข็มคืออนิจจัง เคยสมหวัง..พัง..เปลี่ยนแปลง
ลูกโป่งฤาทนแรง ปลายเข็มได้...ไม่มีทาง
หากใจยอมเข้าใจ ใจย่อมได้ซึ่งการวาง
ลูกโป่งอันบอบบาง ย่อมแตกตามธรรมดา
เห็นสุขในลูกโป่ง คือความหลงเพลินทุกขา
เห็นทุกข์คือดวงตา เห็นสุขแท้ไม่แปรเอย
๗ สิงหาคม ๒๕๕๘
ทั้งสุขและทุกข์ล้วนไม่เที่ยง เกิดแล้วมันก็ต้องจบเหมือนๆ กัน แต่คนเรานั้นรักความสุข เกลียดทุกข์ จึงต้องเตือนตัวเองหนักๆ หน่อยว่า "อย่าติดสุข" พระท่านว่า หลงเพลินสุขทางโลก ก็คือหลงเพลินทุกข์น่ะแหละ แต่ถ้ามองเห็นสุขทางโลกเป็นทุกข์ แปลว่า มีสิทธิ์เห็น "สุขของแท้ ไม่แปรผัน" แล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น