จันทร์คืนแรมวับแวมอยู่บนปลายฟ้า
คงล้าอ่อนแรง ทอแสงแหว่งเว้า ครึ่งดวง
คืนเหงามันเศร้ามันซึมในทรวง
จันทร์เพียงครึ่งดวง คล้ายจันทร์เจ้ารอใคร
จันทร์คืนแรม วับแวมมีเพียงครึ่งใบ คงดังกับใจฉันที่มีเพียงครึ่งดวง
คอยรักที่จะเติมเต็มในทรวง โอ้ใจครึ่งดวง เฝ้ารอมาเนิ่นนาน
จันทร์ เอ๋ยจันทร์ที่ลอยเด่นฟ้า จะมีน้ำตา หลั่งมาเหมือนฉันบ้างไหม
ความรักมันช่างห่างไกลแสนไกล ไม่รู้วันไหน หัวใจถึงจะเต็มดวง
คงมีวันที่จันทร์เจ้าจะเต็มใบ แต่ว่าหัวใจฉันจะมีไหม วันนั้น
หรือรักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง
นี่เป็นอีกเพลงที่อาจารย์ท่านนำมาตั้งคำถามว่าฟังแล้วรู้สึกอย่างไร
สำหรับเราแล้ว เพลงนี้หมายถึงใจของเรา
จันทร์คืนแรมมีเพียงครึ่งดวง เพราะถูกเงาบัง
ตำราว่าไว้...
“ด้านมืดของดวงจันทร์เกิดจากส่วนโค้งของดวงจันทร์บังแสง”
ใจอันแท้จริงของเรา ก็ถูกเงาที่เกิดจากเราเองบังเช่นกัน
เงานั้นก็คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์
ที่เรียกว่า อายตนะภายนอก เข้ามาสู่ใจ
เพราะอายตนะภายในของเราเองเปิดประตูรับเข้ามา
แล้วแปรค่าเป็นความเหงา เศร้าซึมในทรวง
หรือความสุขอย่างโลกๆ ซึ่งในความหมายที่แท้จริง
ก็คือทุกข์นั่นเอง
และการเกิดของเราครั้งนี้ เรามีภารกิจสำคัญก็คือ
การทำใจของเราให้เต็มใบ พ้นจากเงาแห่งอายตนะมาบดบัง
เหมือนจันทร์คืนเพ็ญที่เต็มดวง...เสียที
เพราะนั่นคือการค้นพบจิตอันแท้จริงของเรา
ซึ่งเป็นทางพ้นทุกข์ตามที่ครูบาอาจารย์ชี้ทางไว้นั่นเอง…
