ปฏิบัติธรรมทั้งที มันต้องสุข ดี สงบสิ ถึงจะดี....แต่นี่ก็ยังไม่ใช่ แล้วยังไง อธิบายสั้นๆ นะ
สุข ดี สงบ ถึงจะน่าพอใจ แต่ก็ยังอยู่บนพื้นฐานของความไม่เที่ยงอยู่ จึงไม่ควรยึด ถ้าเข้าไปยึด แล้ว ช่วงใด สภาวะจิตใจของเราไม่สุข ไม่ดี ไม่สงบ เราก็จะทุกข์ขึ้นมา...การปฏิบัติธรรมนั้น เป้าหมายแท้จริง คือให้มองเห็นและเข้าใจว่า ทุกสิ่งล้วน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มีอะไรยึดเอาไว้ได้ หรือเป็นดั่งใจเราได้ เมื่อเข้าใจ ก็เกิดการถอดถอนความยึดมั่นถือมั่นที่เคยมี ใจก็สามารถรับได้กับความเปลี่ยนแปลงทั้งหลาย ที่เราไม่อยากให้มันเปลี่ยนแปลงเลย เมื่อสามารถยอมรับความเปลี่ยนแปลง เห็นความเปลี่ยนแปลง เกิด-ดับ เป็นของธรรมดาได้ เมื่อนั้นใจก็ไม่ทุกข์
เป้าหมายปลายทางของการปฏิบัติธรรมคือการออกจากทุกข์ตามนี้จ้า ไม่ใช่เอาแค่ความสงบ....
