อย่ามัวฝัน บรรเจิด เกิดเป็นเทพ
หวังได้เสพ สุขกลางห้วง สรวงสวรรค์
สุขกับทุกข์ ล้วนเป็นพิษ คู่ชิดกัน
หากสะบั้น เสียทั้งสอง ได้ของจริง
.
เป็นมนุษย์ มีโชคอยู่ คู่ตัวแล้ว
ได้ดวงแก้ว มิรู้ค่า น่าขันยิ่ง
ห่วงของปลอม เกาะแน่นหนา ยิ่งกว่าปลิง
จึงต้องสิง ห้วงสังสาร อานทั่วกัน
